decolo, -are, -aui, -atum – zu nichts werden, zusammenbrechen: – 1) spes: THVRZO ep 98 (1539) tota plane spes et expectacio nostra decolavit. THOMSON-R ep p.158 (1592) spem hanc decolasse dolemus. BONGARS ep p.24 (1597) Itaque nondum nobis istic spes omnis decolauit. GROTIVS-G Grotius-H ep 2962 (1637) quanquam vereor et eam spem cum tota pace Coloniensi decolaturam. SPERLING min. Brenner ep Sperling 18,4 (1705) tantae felicitatis spes necesse est nobis decolet. – 2) andere Junkturen: SCALIGER-JJ ep 47 p.169 (1598) si hoc fit, scribam ad te Augusto mense. Si hoc decolassit, aliud μηχανήσομαι, quod priore saltem deterius non erit. GRONOVIVS-JF ep syll III 131 p.163 (1645) operi et tempore sine fructu mihi decolante. == ep syll II 375 p.638 (1658) quidam palam dicere, rem decolasse.