diaconatus, -a, -um
mit dem Amt eines Diakons: BERING-V p.292 Quamvis enim non desint passim per orbem diaconati Reges, qui in regno constituti, beati fuerunt multorum opinione, non fuerunt sua, eoque ad vitam asceticam a sceptro transgressi, majorem attonsi verticis, quam diademati honorem crediderunt.
Lexicographica: TLL 0
|