perarmo, -are – bewaffnen: MAGNVS-Olaus septen 10,7 Ericus cum octo navigiis ad eam irruptionem coërcendam Regia petitione inclinatus, subito se, suosque perarmat. PONTANVS-Isaac hist Dan p.588 rex naves suas intra portum locis oportunis dispositas sic perarmaverat, ut aditus illis nuspiam concederetur. FREINSHEIM suppl Liv 96 Sed ille ... ad Urbem ducere non est ausus, quia nondum ei satis suae vires placebant, nec exercitum adhuc ex sententia sua perarmaverat. BOECKLER in Grot p.420 nisi forte, qui res venum importat, tam numerosa aut perarmata classe adventet, quae ad vim faciendam idonea merito suspectari queat.