philotesius, -a, -um – zum Zutrinken gehörig: – 1) (in der Eucharistie): ERASMVS quer p.74 H. (1507) illa sacrosancti panis, et calicis philotesii communio. BVDAEVS op I p.165A cum Christus interim fidissimis suis amicis ... doloris atque aerumnae absinthium propinauerit in calice philotesio. – 2) (sonst): ERASMVS ad 4,3,96 ϠΩσπερ ἐν κρατῆρι φιλοτησίῳ i.e. Velut in cratere philotesio. Proverbialis et haec collatio, qua significabimus res antea turbulentas componi sedarique, et prius inter sese inimicos in gratiam redigi. Dicitur autem crater philotesius, quem in conviviis porrigunt aliis alii, ceu amicitiae symbolum ac pignus. PVTEANVS ep Att III p.67 (1614) Purus ille sermonis philothesy rivus est, et a fonte perenni fluit.