quarantena (-tan-), -ae, f. – vierzigtägiges Fasten: – 1) (als Eigenname) der Berg auf dem Jesus vierzig Tage fastete: CVSA serm 119 p.597 (1452) Et ductus est Christus de Jordane in desertum damann ad montem quarantana nomine. WALTHER-P itin p.186 (1485c) bis visitavi montem Quarantanam et fontem Helizei. SALMERO comm I p.494 (1597) mons Quarantenae dictus, ubi Christus ieiunavit 40. diebus, et totidem noctibus.
– 2) (als Strafe o. Buße): – a) allgemein: CAOURSIN stabil p.228 (1493) Si vero frater erit positus in quarantena, quadraginta diebus continuis ieunabit et quarta ac sexta feria dictorum quadraginta dierum pane et aqua tantum vescetur comedens in terra ut supra. – b) im Ablass: ANON diarium conc Trident ed. D. p.54 (1546) fuerunt omnibus interessentibus concessae per Diaconum solitae indulgentiae videlicet quinque annorum et totidem quarantenarum in forma ecclesiae consueta. CASALI-GB rit II p.471 (1644) Indulgentia unius Quarantenae, seu Quadragesimae: quae non aliud denotat, quam condonationem eiusdem paenae, quae paenitentia Ecclesiastica quadraginta dierum fuisset deleta. MAGRI hierolex p.129 (1677) CARENA, tempus determinatum pro iniuncta paenitentia, quae proprie Quarantena a quadraginta dierum spatio appellatur, et de qua saepe in Indulgentiis fit mentio.
– lex.: VALLA-L apol I p.484 Hoc si licet, non video cur non etiam liceat dicere 'dozenam', 'quarantanam' et quaedam alia more idiotarum.