confutatiuncula, -ae, f.
Widerlegung: BVLLINGER in epist p.489 (1539) Confutatiuncula diluit quaedam quae obstare poterant quo minus reciperetur Onesimus (von da SALMERO comm XV p.643 (1601) Probat Apostolus utilem fuisse servi fugam, et confutatiuncula diluit, quod obstare poterat, quo minus reciperetur Onesimus). MELANCHTHON op 17 p.120 (1556) Postea est pollicitatio perpetuae gratitudinis et officiorum omnis generis, addita confutatiuncula novae affinitatis cum Dolabella.
Lexicographica: TLL 0
|