impetratrix, -icis, f.
die erreicht: ALIGHIERI-P comm I Dante par 33 (ca. 1340) Et ideo fingit Bernardum pro eo orantem ita ad illam, quae est gratiarum nostrarum impetratrix, scilicet Virgo Maria. HOCHSTRATEN c Lutheranos p.582 Est etiam fides impetratrix iustitiae siue charitatis, per quam legem adimplere possimus. == ibid. Ecce fidem ipsam, iustitiae esse impetratricem.
Lexicographica: TLL 0;
MLWa
|