disputacitas, -atis, f.
Streitlust: MORHOF polyh p.165 (1688) Hanc in Petavio disputacitatem damnat Patinus Epist. 2. qvem molestum, maledicum et mordacem hominem vocat, qvi nunqvam scripserit, nisi alium refutaturus (Guy Patin, Lettres choisis, (La Haye 1683) 2 p.7 (1645) Ce Pere Petau est un des plus savans d'entre les Jesuites, mais home fācheux, mordant, et médisant, qui n'a jamais écrit que pour refuter quelqu'un). BVRY-A lat p.237 (1697) Mahometismum, caetera ridiculum, solā Disputacitatis prohibitione prosperum.
Lexicographica: TLL 0
|