confruor, -i
zusammen genießen: BONFINI symposion 1,7 (1485) Utinam hoc adolescente diu nobis confrui liceat. RORARIVS ep Wittenb 22 (1528) vt pro me immo ecclesiola tota Christi ores, quo illa confruatur uerbo dei.
lex.: FERRER pron (1477) 5,101,9 Fruor componitur confruor, -eris, id est simul frui. Lexicographica: TLL 0;
LATHAM
|