idololatrius, -a, -um
falsche Götter verehrend, heidnisch: WINGIVS archiv Lond II 102 p.344 (1570) non obstante quod talis magistratus sit prorsus impius ac idololatrius, ac eius emissi, impij ac idololatrici sacrifici. BVLLINGER ep Graub III 457 (1575) Eruuntur ex terra tela, instrumenta vetera, quorum vel in bello vel in cultibus idololatrius usus fuit, quae ostendunt ibi gestum aliquod proelium vel templum aliquod fuisse.
Lexicographica: TLL 0
|