asotice, adv. – 1) in einer fremden Sprache: LVTHER conf Latom p.118 visus tibi pulchre locutus, cum obscurissime et, ut Nehemias dicit, Asotice loquaris et linguis populi et populi, iam dudum oblitus linguae sanctae et paternae. – 2) sorglos, im Luxus: SACHEVS-C Olahus-N ep p.537 (1534) Nam ut verbo dicam uno omnia, hic non nisi genialiter, asotice et bachice viuitur, rarissima sunt sacra Mineruae.
– lex.: cf. Antonius Paduanus In conversione Beati Pauli 7 De quibus, secundo Esdrae XIII, Nehemias dicit: "Vidi Iudaeos, ducentes uxores Moabitidas. Et filii eorum loquebantur azotice, et nesciebant loqui iudaice" (2 Esd 13, 23-24). ... Azotus incendium vel ignis interpretatur. Sic hodie multi christiani et religiosi ducunt uxores, idest mundi vanitates, a diabolo genitas, ex quibus progenerant filios, idest opera, quae nesciunt loqui iudaice, idest Deum laudare, sed tantum azotice, idest incendium gulae et luxuriae et ignem avaritiae.