eufortunium, -i, n. – Glück: CVSA serm 2 p.36 (1431) de inventione ferri aut clavi aut obuli, quod sit eufortunium et inventio thesauri diffortunium. WYLE ep 27 (1463) plus cum duricie infortuniorum delusus quam dulcedine eufortunij arrisus. DROHOBYCH iud 1483 p.55 insuper Mars locum, quem anno praeterito sua presentia infortunabat anno praesenti suo trino radio irradians infortunium praeteritum eufortunio recompensat. BRVNO fig p.159 Secundo fortunam definit eam inquiens esse causam ... eufortunium vel infortunium denominans.
– lex.: LE ROY floretum p.83 Eufortunium est quando aliquod magnum bonum euenit praeter intentum, vel saltem quod est propè magnum bonum; disfortunium contrà.