uerbigero, -as, -are, -aui, -atum – abhandeln, Worte machen: BOCCACCIO ep 8 (1353) cum de hiis ad presens satis verbigeratum sit, ad alia vertendus est calamus. SILVESTRI ep 8,36 Et re uerba sequi, implicitosque relinquere uersus | Et breuis an longa sit uerbigerare! GOLDAST ep p.220 (1608) Et possem sane si non tam apte, pariter prolixe verbigerari in caussa nostra, si mihi vacaret. CORNELISSEN in ep Paul p.821 id est non pugnaces, non tam verberibus, quàm verbis, ne scilicet verbigerentur, et in lites ac rixas proni sint adversus superiores et magistratus.
– lex.: ERASMVS ad 2,10,47 Apulejus verbo festiviter novato, verbigerari dixit, pro verbis digladiari. ERASMVS in nov test p.686 noli pugnare verbis, sive ut Apuleius loquitur verbigerari.