combustiuus, -a, -um – das Feuer entfachen kann: ARGYROPOVLOS Aristoteles phys 251a16 quare sit antea combustibile quam comburatur, et combustivum anteaquam comburat, oportet (gr. ὥστε δεῖ πρότερον καυστὸν εἶναι πρὶν κάεσθαι καὶ καυστικὸν πρὶν κάειν). KARLSTADT op 85 sig. B1r Ampliatur conclusio de proprietate verborum in tantum, ut cum scriptura de igne loquitur, debet intelligi activus, calefactivus, combustivus, non pictus, non demortuus. BRVNO phys p.389 Combustibilia item sunt, quorum corpora in cinerem dissolvuntur aut inflammantur, ut pix, oleum, aut carbonantur, ut ligna; alia exhalabilia, nempe quae habent talem humiditatem, quae a calido combustivo in aërem dissolvuntur et quorum spirituum excretio propter humiditatem est madefactiva. LIBAVIVS ep chym II p.594 Succi combustiui, vt sulphur liquatum, arsenicum et similia, vim habent antimonij.