poenalitas, -atis, f. – Strafe, Zustand des Bestraftwerdens: CVSA serm 17 p.274 (1432) ut posset dolere atque tristari et nobiscum 'de' praesentis poenalitatis 'torrente bibere'. SANCTIVS DE AREVALO ep ex Castro 12 p.148 aliae nos comitantur non paruae poenalitates. INSTITORIS mall p.205 licet quosdam malis huius vitae, scilicet poenalitatibus subijcit. PELBARTVS pomer sanct aestiv 5 (1502) de lege communi effusio sanguinis poenalitatem significat. ECK enchir p.103 originalis peccati culpa, pro qua mors et aliae poenalitates sunt inflictae. FABER-P mem p.129 opera poenitentiae, quae sunt in propriam mortificationem aut abnegationem, castigationem et poenalitatem. FILESAC idol fol.23r qui nondum planè edoctus quid esset peccatum originale, quae eius effecta, quae, vt nostri Theologi appellant, poenalitates, et vno nomine mortis anteambulones isti morbi.