noctifugus, -a, -um – die Nacht vertreibend: FILELFO-F sat 3,10,59 quanquam stagnantia campis | flumina noctifugis fulva despectat harena. == Sphortias 3,1 Aurea noctifugus iam Lucifer astra fugabat. == odae praef 99 Quin imitaris eum, qui pacis foedera secum | attulit exoriens lampade noctifuga. TELESIO-A carm frg 18 Noctifuge, aurato qui laberis aethera curru, | Luciparens, frugumque potens, per te omnia primum | Exoriuntur. CORVINVS-E poem p.200 Lutea noctifugos produxit diva iugales. HVME-Dav Daphn 1 (1605) Ergo omina charus | Noctifugo Phoebo, tibi sed cedens, leo, gratus | Clara canit gallus sub lucem.
– lex., noctifuga, -ae, m.: PEROTTI ccopiae 4,164 Item noctifuga, qui noctem fugit.