perprius
perprius, adv. – früher, ursprünglich: DOMENICO DA PECCIOLI comm Seneca ep p.45 duxit uxorem Popeiam Sadoniam vel Sabinam, quam perprius tenuerat concubinam. PICCOLOMINI Chrysis 558 Bis tanto crescit amor quam perprius fuit. SCHEDEL-He ep 89 (1471) nisi perprius deus sua singulari gracia reformacionem in utroque statu faciat. BASIN-Th hist II p.72 duo ibi edicta nova, et perprius in regno minime audita, edidit. BOLOGNINI opusc ed. Sighinolfi p.196 (1502) secundum Originales Pandectas Florentinas que olim pisanae fuerunt et perprius Constantinopolitanae. ARCHIV Glasgow 59 (1566-7) in quarum possessione capellani et prebendarii earundem perprius fuerant.
Lexicographica: TLL 0 (falso ARNOB. IVN.); LATHAM

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, perprius, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 03.10.12

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.