reglutio, -ire, -iui
(wieder) verschlingen: BEBEL-H facet nov sig.X3v quem equitem piscis ingenti enormitate cum equo hiantibus faucibus excepit, ac repente reglutivit. CORDVS op poet p.264 Tentaque ad os vomitum suum cohibet dextra, | Quasque egerit statim reglutit offellas.
Lexicographica: GEORGES 0;
HVGVTIO G14,31 iterum glutire vel retro a gula eicere.
|