libator, -oris, m.
– der das Trinkopfer darbringt: SCHEDE schediasm III p.135 Qui bibet haec, dicet libator: Certe ego nectar | Non mortale bibo, sed mera mulsa Deae. GRASSI-O rat pond p.381 Haec porro omnia Galilei librum Praegustatorem, Libatorem, seu 
Pitissatorem, ut ita dixerim, appellandum suadebant.
– lex.: VIRET minist fol.54r autem vasa quibus vina diis libare solebant, σπονδεῖα vocabant, ... à quo et σπόνδικες denominati sunt, libatores sacerdotes.
Pitissatorem, ut ita dixerim, appellandum suadebant.
– lex.: VIRET minist fol.54r autem vasa quibus vina diis libare solebant, σπονδεῖα vocabant, ... à quo et σπόνδικες denominati sunt, libatores sacerdotes.
Lexicographica: TLL (1x, FRONTO)