irreconciliatus, -a, -um – unversöhnt: ERASMVS paraphr in nov test I p.179 Sancte facit qui donum offert ad altare, sed profanum est donum quod offertur irreconciliato proximo. DIETENBERGER divort sig.c1v Melius enim est mutuo reconciliari et statim inidipsum redire, et saluari, quam irreconciliatos vri, et sic perire. LVTHER colloq 4003 (1538) Tandem discesserunt irreconciliati. ECK apol sig.B1v Arbitror catholicos mihi libentius credituros contradicenti Bucero, articulos praecipuos mansisse irreconciliatos. RENESSE-L Walaeus-A minist p.8 Sacerdotes ... irreconciliatos prohibuisse à communione ordinariorum, et communium in templo cultuum.