adornator, -oris,
m.
der anordnet, in Ordnung bringt, durchführt: BVDAEVS
contempt p.101 (
1520) Accedit huic culpae uel arrepit potius ueterator ille Stygius, errorum nostrorum architectus et adornator, rerum quamlibet compositarum interturbator, quamuis fixarum legum

labefactator, qui ... e sublimi deturbatus est in tartarumque deiectus. ==
ep I p.355A qui tantorum tumultuum bellique cisalpini ac transalpini architectus esse creditur et adornator. CANTIVNCVLA-C
ep ed. R. 22 p.59 (
1531) nisi vehementer veritus essem, ne Custinei nostri scripturam, qualem in schaeda vides, legere non possent tiporum adornatores. CAPITO
hex p.139 (
1539) Sic idem reliquorum dierum operibus, à patre per verbum eius existentibus, perfector, servator, adornator, et ad universi usum dispensator perpetuo succedit
spiritus sanctus. QVICCHEBERG
inscr sig.H3
r (
1565) bibliothecarum adornatores et locupletatores. BORELIUS-G
inv telesc p.37 (
1655) Quibus ego seu primis Middelburgensibus, seu adornatoribus, per hanc meam Epistolam nihil quicquam detractum iri volo.