desuefactio, -onis, f. – Entwöhnung: CAESARIVS dial 9 p.85 A generatione igitur argumentum ducitur hoc modo: assuefactio ad virtutem bona est; igitur virtus bona est. ... A corruptione vero ut: desuefactio a vitio bona est; igitur vitium malum est.
– lex.: PEROTTI ccopiae 18,6 Dissuo, dissoluo. ... A quo dissuesco, hoc est dissoluo me a more et consuetudine pristina, quod et dissuefacio dicitur. ... In eadem significatione desuo quoque usurpamus, et ab eo desuesco, desuefacio, desuetus, desuefactus, desuetudo, desuefactio.