placibiliter, adv.
gefallend, gefällig: BENVENVTO comm Dante par 11,58-60 sicut nullus recipit placibiliter mortem, sic omnes generaliter fugiunt paupertatem. SALVTATI ep 9,2 (1392-4) non ames Iohannam quia pulcra est, quod flavis crinibus, quod oculis sidereis, scintillantibus atque vegetis, quod placibiliter loquatur, quod venuste moveatur.
Lexicographica: GEORGES 0
|