r(h)onchisso (-izo), -are
schnarchen: MVTIANVS
ep I 62 p.83 (
1506/8) Fac suo iure moreque grunniant, coaxent, ronchissent, rudant, blaterent, balbutiant asini suis barbaris compedibus compediti. MARVLVS
evang 2,7 Cum crapulati fuerint, graui sopore premuntur, quos ronchizantes non facilius excites quam syluestres ursos aut uitulos marinos. FITZGEOFFREY
aff 1,62,1 qui toties rhonchissas naribus uncis.

lex.: PEROTTI
ccopiae 2,373 quoniam scilicet deridentes naso obstrepunt et quendam ueluti stertentis sonum emittunt, qui ronchus facticio nomine dicitur. ... A quo fit ronchisso, quod est sterto. Plautus: "Cyathissat, dum coenat, dum dormit, ronchissat" (
Plautuszitat nicht identifiziert). BEROALDO mai.
comm Apul 1 fol.15
r a quo
roncho inclinatur uerbum rhonchisso, quod est sterto et naribus insono. Plautus: "Dum dormit Ronchissat". FOLENGO-T
Baldus 14,292 (
in mg.) ronfare, ronchizare nil differunt. BOVELLES
diff vulg p.78
ronfler id est stertere in somno, a roncho vel ronchisso; est enim ronchus stertentis sonus, ronchisso sterto. KILIAAN
etym p.442
roncken. Rhonchissare, stertere, dormiendo ronchos emittere: proflare pectore somnum. et Crepare, crepitare, perstrepere,
ρογχαζειν ρεγχειν.