r(h)onchisso (-izo), -are
schnarchen: MVTIANVS ep I 62 p.83 (1506/8) Fac suo iure moreque grunniant, coaxent, ronchissent, rudant, blaterent, balbutiant asini suis barbaris compedibus compediti. MARVLVS evang 2,7 Cum crapulati fuerint, graui sopore premuntur, quos ronchizantes non facilius excites quam syluestres ursos aut uitulos marinos. FITZGEOFFREY aff 1,62,1 qui toties rhonchissas naribus uncis.
lex.: PEROTTI ccopiae 2,373 quoniam scilicet deridentes naso obstrepunt et quendam ueluti stertentis sonum emittunt, qui ronchus facticio nomine dicitur. ... A quo fit ronchisso, quod est sterto. Plautus: "Cyathissat, dum coenat, dum dormit, ronchissat" (Plautuszitat nicht identifiziert). BEROALDO mai. comm Apul 1 fol.15r a quo roncho inclinatur uerbum rhonchisso, quod est sterto et naribus insono. Plautus: "Dum dormit Ronchissat". FOLENGO-T Baldus 14,292 (in mg.) ronfare, ronchizare nil differunt. BOVELLES diff vulg p.78 ronfler id est stertere in somno, a roncho vel ronchisso; est enim ronchus stertentis sonus, ronchisso sterto. KILIAAN etym p.442 roncken. Rhonchissare, stertere, dormiendo ronchos emittere: proflare pectore somnum. et Crepare, crepitare, perstrepere, ρογχαζειν ρεγχειν. Lexicographica: GEORGES 0
|