irreuolutus, -a, -um
nicht umgewendet, nicht aufgedeckt: VERNER carm 69 p.43 (1488) Nondum sol plene ter voluerat aureus orbem | Anni, sed quarta pars irreuoluta remansit. CAPOTIVS or metr sig.b3v Irrevoluta suam velabant pallia dextram.
früher: STEPHANVS-R dictionarium gall-lat (1552) p.730 irreuolutus: pen. prod. Adiectiuum: vt Liber irreuolutus. Martialis. Qu' on n' a point leu ne fueilleté. NOLTE lex p.714 Irrevolutus etiam Martiali L. 11. Epigr. 1. tribuunt: sed castigatiores codices legunt ibi inevolutus. Lexicographica: TLL 0
|