semidormiens, -entis u. semidormio, -ire
1) (part. praes.) halb schlafend: VERGERIO mai. ep 120 (1395) verum dum somnolenta, ut tunc erat, ac semidormiens cepisset opus negligenter. WITTWER catal p.338 Deinde excitavit patres ad matutinas semidormiens, et vix incensis lampadibus festinavit ad cellam, ponens se dormitum. LAYMANN theol moral I p.71 qualis consensus esse solet in
![]() Lexicographica: GEORGES 0
|