depraedatrix, -icis, f. – die beraubt, ausbeutet: MVSCVLVS in Is p.453 perinde ac si Romanam curiam simpliciter depraedatricem voces, quòd illa no unius aut alterius, sed omnium in universum Ecclesiarum bonis manus iniquissimas iam olim iniecerit. ARETIVS probl p.839 Apostolus .... Cavere illam, sc. philosophiam, iubet tanquam depraedatricem pietatis. CANISIVS notae p.915 Haec enim ignorantia, uti bonorum omnium depraedatrix, malorumque omnium fons, Israëlitis nihil reliquit integrum. BACON org p.361 Etenim si quis asserat inter vineam et brassicam esse dissidium, quia juxta sata minus laete proveniunt, praesto ratio est : quod utraque planta succulenta sit et depraedatrix, unde altera alteram defraudat.