pyrophorus, -i,
m.
Flammenträger: VIRET
minist fol.63
v Porrò Hypodiacono praeeunt pyrophori tres: duo, quos vocant

Ceroferarios, tertius verò thuribulum cum thymiamate praefert, quem Thuriferarium appellant.

gr.: GIRALDI-LG
hist 13 p.560 Plutarchus apud Stobaeum, Quod amor non sit iudicium: "Quamobrem", inquit, "Cupidinem facem gestare, hoc est
πυροφόρον poetae tradunt".