perfectionista, -ae, m. – der glaubt, daß er ohne Sünde lebt: TVCKNEY praelect p.218 Quod verò ad desperationem attinet, ea potiùs ex Perfectionistarum doctrinā quàm nostrā sequi magis apta nata est. MASTRICHT theol p.195 Pontificii, aliique perfectionistae, ut securius habeant, hominem in hac vita, moraliter posse esse perfectum, h. e. totam legem divinam observare; statuunt, Deum non posse hominem, salva iustitia, obligare ad impossibilia.