paragramma, -tis, n. – 1) Hinzufügung eines Werks: DECEMBRIO-A pol 1,10,5 Tertium, quod saepe videre contingit eiusmodi volumina antiquissime scripta, in quibus aut non sunt eae suppositiones, quae Graeci paragrammata dicunt, quoniam vel illorum operum librarii docti iisdem ineptiis assentire non ausi sunt, vel quia forte ... nondum tales extarent appositiones. – 2) Wortspiel durch Ergänzung eines Buchstabens: PISCATOR in Rom p.63 Est autem elegans antanaclasis sive paragramma in verbis ἀπιστία et πίστις, sicut in Latinis perfidia et fides. == in Matth p.139 Ut mortui sepeliant mortuos suos. τοὺς νεκτροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκροὺς. Elegans paragramma, praebens speciem sententiae impossibilis. – 3) Schreibfehler: MORIN ordin p212 Deinde earum verborum repetitio suasit nobis, id factum esse non scribae incogitantia aut paragrammate, sed ex vulgato idiomate Gallico, quod tunc Latinum erat, nec dum, quod postea contigit, universum Germanicorum populorum barbarie foedatum.
– gr., Schreibfehler: MORIN ordin p.167 Illius ope nonnulla Amanuensis manifesta παραγράμματα correximus.