flammasco, -er – entbrennen: SCHOTT-P Goldast ep phil p.57 (1485) qvum in hymno quopiam Ambrosii canimus: "Os, lingua, mens, sensus, vigor | Confessionem personent. | Flammascat igne charitas." Et quae seqvuntur: Flammascat an flammescat legendum sit (zitiert von VOSSIVS-GJ gramm p.149 Super quā lectione jam olim à Petro Schotto doctissimus Rodolphus Agricola per epistolam consultus fuit).
– lex. ma.: IOHANNES DE GARLANDIA compend 2,763 Nam de flammare poterit flammascere dici.