cornupeto, -ere
mit den Hörnern angreifen: BOCCACCIO buc 6,18 cornupetant campis lunata fronte iuvenci. QVATRARIO eglog 6,37 Cunta simul patris furiunt animalia summi, | Cornupetunt pedibus, rabies ad sidera iactant. BRVNI Plato Gorgias 516a p.322 Asinorum quidem curator ... malus esse videtur, si cum acceperit ipsos non calcitrosos neque cornupetentes neque mordaces, effecit ut haec haberent vitia (gr. κυρίττοντας). PONTANO Vrania 5,240 Cornupetens Aries rutilanti uellere seruat. RVSTINIMICVS Celtis ep 249 (1500) Sed unum valde miror; cur etiam nam cornuum depositionem ordinavere, cum illis post peani depositionem cornua surgent, quibus cornupetant. CALVIN op 40 p.286 Nam usque ad excidium urbis et templi semper erecta fronte steterunt adversus servos Dei, ac si cornupeterent ipsum Deum et sermonem eius.
Lexicographica: TLL 0
|