mercendarius, -a, -um, o. -i, m.
orth. Variante von mercenarius; besoldet, Söldner: PHILETICVS disp 3,98 Patriam reliquit paene adolescens et factus pastor mercendarius pascebat in agro Romano alienas boves. CALDERINI Sil 5,195-197 p.560 primi mercendarii †in campo Romanorum fuerunt Cantabri ... †. BONFINI dec 3,2,131 Non modo militem mercendarium, sed socium se daturum pollicetur; conducitur Turcus ea condicione, ut exacto bello in Asiam se reciperet; accepta est utrinque condicio.
Lexicographica: TLL 0
|