inaniloquus, -a, -um – leer daherredend, nichtssagend: LEFEVRE in ep Paul fol.clxviiir Quomodo christus, inter suos, quosdam qui nominant nomen eius indigne ..., quomodo inquam tales iniustos, mendaces et inaniloquos sustinet? LVTHER op VII fol.320r (1521) Huius doctrinae ordinem inaniloqui illi loquutores pervertunt, et sine remissionis praedicatione opera tantum urgenda docent. SCHEDE schediasm II p.142 Si tamen est aliquid, mihi promisere quod astra, | Nec mater dictis spondet inaniloquis. ERYTHRAEVS dial I p. 18 Neque circulatores deerant, qui suis praestigiis atque inaniloquis dictis aere atque argento ociosorum crumenas emungerent.