apophaticus, -a, -um – nichts behauptend: LEFEVRE in ep Paul fol.clxvv ad sacram de eo pertinent ignorantiam, sacrumque non solum in terra sed et in caelo silentium, et ad theologiam quam sacre philosophantium dux unus, Dionysius appellat apophaticam. == in evang fol.378v ubi nihilominus magnificentius fides veneratur deum in silentio, in theologia apophatica deum admirando, et divinam ignorationem scientia potiorem reputando.