grammaticismus, -i, m.
– grammatische Spitzfindigkeit: TWISSE vind p.10 Agnosco dici solere, aliquem agere finis gratia: sed nec phrasin illam à Perkinsio usurpatam ausim condemnare, sive dicatur adhibito certo fine, sive proposito certo fine, quid discriminis? Neque enim aut ipse distineri vellem, aut quenquam distinere cupio grammaticismis.
– ? vgl. (grammatismus), γραμματισμός: HEIDEGGER Trident II p.1206 Quo Spiritu Concilium hoc agitatum et transactum docent tot viae carnis, tot artificiorum humanorum in causa Dei et re pietatis adhibitorum luculenta vestigia, quae Divino nutu excitatus ad omnem posteritatem transmisit Paulus Sarpius, Venetus, qui, ut formidandas, et plumbeas, imò igneas suorum iras effugeret, per γραμματισμὸν Italica Phrasi observata, Petrus Suavis Polanus audire voluit.
– ? vgl. (grammatismus), γραμματισμός: HEIDEGGER Trident II p.1206 Quo Spiritu Concilium hoc agitatum et transactum docent tot viae carnis, tot artificiorum humanorum in causa Dei et re pietatis adhibitorum luculenta vestigia, quae Divino nutu excitatus ad omnem posteritatem transmisit Paulus Sarpius, Venetus, qui, ut formidandas, et plumbeas, imò igneas suorum iras effugeret, per γραμματισμὸν Italica Phrasi observata, Petrus Suavis Polanus audire voluit.
Lexicographica: TLL 0