fabulo
fabulo, -onis, m. – der Geschichten erfindet: BOCCACCIO gen 14,5 aiunt, poesim omnino nullam aut futilem facultatem atque ridiculam, poetas homines esse fabulosos, imo illos, ut despectiori utantur vocabulo, non nunquam fabulones appellant. SCALIGER-JJ Lycophron Cass 234 Quae fabulonis apparata fugerant | Vanis loquelis aluei discrimina. CORNELISSEN in ep Paul p.735 Non corpus aut linguam exerce aut tere in narrandis fabulis. hoc enim mulierum est et fabulonum. DAVM-Chr ep phil p.198 (1667) Quemadmodum Gabrias tuus eā ipsa conditione, quam praefixisti, nostra praela post nundinas subibit, modo ad me interea curaveris bonum fabulonem illum.
Lexicographica: TLL (2x, AVG., GLOSS.)

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, fabulo, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 08.06.08

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.