fabulo, -onis, m.
der Geschichten erfindet: BOCCACCIO gen 14,5 aiunt, poesim omnino nullam aut futilem facultatem atque ridiculam, poetas homines esse fabulosos, imo illos, ut despectiori utantur vocabulo, non nunquam fabulones appellant. SCALIGER-JJ Lycophron Cass 234 Quae fabulonis apparata fugerant | Vanis loquelis aluei discrimina. CORNELISSEN in ep Paul p.735 Non corpus aut linguam exerce aut tere in narrandis fabulis. hoc enim mulierum est et fabulonum. DAVM-Chr ep phil p.198 (1667) Quemadmodum Gabrias tuus eā ipsa conditione, quam praefixisti, nostra praela post nundinas subibit, modo ad me interea curaveris bonum fabulonem illum.
Lexicographica: TLL (2x, AVG., GLOSS.)
|