perichoresis, -eos, f.
– das Zusammeninnewohnen: ALLEN sacram p.373 Habet autem Perichorésis absoluta et distinctionem personarum et intimam 
coünationem essentiae. Ac Christus quidem ipse Ioan. 6. tradit hanc mutuam coinexistentiam ipsius et nostrī ex hoc Sacramento, his verbis: "Qui manducat meam Carnem, et bibit meum Sanguinem, in me manet, et ego in illo". ESTIVS in sent I p.82 Unde et illa perichoresis quam Ioannes Damascenus ... constituit inter duas Christi naturas divinam et humanam, quamvis fundata sit in unitate personae filii Dei cuius ratione illae naturae se invicem absque confusione immeant, ut loquitur Damascenus, haud tamen assequitur perfectionem perichoreseos attributae personis divinis inter se, quia non est ibi consubstantialitas.
coünationem essentiae. Ac Christus quidem ipse Ioan. 6. tradit hanc mutuam coinexistentiam ipsius et nostrī ex hoc Sacramento, his verbis: "Qui manducat meam Carnem, et bibit meum Sanguinem, in me manet, et ego in illo". ESTIVS in sent I p.82 Unde et illa perichoresis quam Ioannes Damascenus ... constituit inter duas Christi naturas divinam et humanam, quamvis fundata sit in unitate personae filii Dei cuius ratione illae naturae se invicem absque confusione immeant, ut loquitur Damascenus, haud tamen assequitur perfectionem perichoreseos attributae personis divinis inter se, quia non est ibi consubstantialitas.
Lexicographica: TLL 0;
Muller