nominasco, -ere – zum Nomen werden: GLASS phil p.170 sed participia etiam praeterita, quae passivè significant, quando nominascunt, activam adsumunt significationem. SCHMID-Sebastian in Hebr p.85 Quod tamen primò ad tempus, existimo Participium esse nominascens h. e. non tàm tempus significans, quàm DEUM ab eo, quod olim factum, denominans. HEIDEGGER Trident I p.1000 Illud non rarò nominascit, et pro fidelibus baptizatis accipitur. Hoc verò, ceu participium praeteriti temporis activum, nunquam nominascit, sed actionem necessariò significat.