praestolator, -oris, m.
der abwartet: BVDAEVS Morus ep 80 (1520) Quo fit cum ambo cessauerimus, neuter tamen non ita culpae inficiator ac reiector esse possit, vt praestolatorem se, non cessatorem, vocet. FRISCHLIN epic p.333 (mg.) Ingressus Ducis Ludovici , praestolatoris: ad equestre certamen.
Lexicographica: TLL
|