dimidiatim, adv.
zur Hälfte: TEXTOR-I offic II p.175 inventam fuisse - mirum dictu - suem dimidiatim lanatam. CALVIN inst 3,2,19 Quemadmodum enim, si quis carcere inclusus ex angustiore fenestra oblique tantum et quasi dimidiatim emicantes habeat solis radios, libero quidem privatur solis aspectu, splendorem tamen non ambiguum oculis haurit. GRVTERVS-J bibl p.737 Absque sanitate vita dimidiatim mortua est.
Lexicographica: TLL 0;
DMLCS
|