consummatim, adv. – gänzlich, insgesamt: COLET in Dionysium p.188 finis denique a quo omnia consummatim perficiuntur. REVCHLIN praed sig.b4v Rerum similitudines exprimuntur cum consummatim ipsorum negociorum imagines comparamus FAGIVS thargum sig.I6r omnino eijiciendo eijciet (exod. 11,1): Id est, non simpliciter dimittet uos, sed ui quodamodo expellet uos, non dabit ut moram nectatis amplius. Alii legunt. Consummatim, siue in uniuersum repellendo repellet uos hinc. Quasi dicat, non partem aliquam duntaxat dimittet, retinento uel paruulos uel pecora, ... Sed uos omnes et omnia uestra dimittet.