epigrammatium (-ion), -i, n. – kurzes Epigramm: ERASMVS pronunt p.32 vt apud Britannos aut Batauos pueri Graece garrirent, Graecis epigrammatiis non infeliciter luderent ? PONTANVS-Iac inst p.35 Iocemur epigrammatiis: quaedam pusilla, et contractiora poemata, sed venusta et ingeniosa extundamus. ACIDALIVS ep p.136 vt, quodcunque eius epigrammatii est, gratum acceptumque habeas. RITTERSHAVSEN-C apoth sig.B6r Memoriae v. illustris fundebat hoc Epigrammation. M. Christophorus Donaverus. HEINSIVS-N ep syll V p.189 (1666) sententiam tuam explorabant super loco perdifficili veteris epigrammatii.