irremediabiliter, adv. – unheilbar, unwiderruflich: SALVTATI ep 5,14 (1383) te, licet post illum remaneas, eandem tamen viam (sc. ad mortem) irremediabiliter intraturam. GERSON ep 3 p.27 (1400) quoniam periculum fidei et dedecus facultatis irremediabiliter sequi posset. SAVONAROLA-H serm quadr 33 Cogita quid fecit angelis. Nam pro uno peccato irrimediabiliter damnati sunt. BASIN-Th hist II p.126 (1487) tanto orbatam marito se videns atque irremediabiliter gemens et dolens. LVTHER op 4 p.71 (1513/15) quo fit intus rodantur inexplebili ira contra veritatem Christi, quam abolere et vastare summe nituntur ... et eo ipso sese vastant irremediabiliter. FISHER op p.633 (1523) Nam irremediabiliter, ut Hieronymus ait, mentes auditorum vulnerat. SIXTVS SENENSIS bibl p.697 (1566) Ambrosium ... affirmans Angelos quosdam, qui de statu beatitudinis non sunt irremediabiliter amoti, posse iterum ... ad pristinam felicitatem revocari. GERHARD-J loc theol IX p.585 (1622) damnati irremediabiliter morti sunt obnoxii et à facie Dei in aeternum ac plenariè abiecti.