splendidulus
splendidulus, -a, -um – (ein wenig) glänzend: FACINVS carm 55,23 Sic coma splendidulo semper sit fulta capillo. BAPT MANT adolesc 1,155 Splendidulis iam nocte uolant lampyrides alis. PONTANO hendec 1,13,35 Et qua splendidulos moues ocellos. PAVL CROSN carm ed. Ábel p.120 I nunc, i, agedum illius decentes | Lautos, splendidulos petas penates. LVTHER op 17,2 p.508 Vigilanter quoque observandum erit, quis sit divinus cogitatus quisve delectus super humanis illis et externis rebus splendidulis et eminentibus. LAETVS-E Caesares p.85 Vt Titus incertis excessit cursibus aeui, | Splendidulosque truci liquit in orbe dies. HVYGENS-Con carm 1641,31 Sordida splendidulis velatur aranea lanis.
Lexicographica: GEORGES 0; HVGVTIO

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, splendidulus, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 11.06.07 12.05.11 13.05.22

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.