diuisibilitas, -atis, f. – Teilbarkeit: CVSA ignor 2,2 Non habet igitur creatura, quae ab esse est, omne id quod est: corruptibilitatem, divisibilitatem, imperfectionem, diversitatem, pluralitatem et cetera huiusmodi a maximo aeterno, indivisibili, perfectissimo, indistincto, uno, neque ab aliqua causa positiva. FICINO Plotin enn 4,2,1 quippe cum corpora nequeant divisibilitate propria indivisibiliter eam accipere: quo efficitur, ut partitio non animae quidem passio sit, sed corporum (gr. περὶ δὲ τὰ σώματά ἐστι μεμερισμένη τῶν σωμάτων τῷ οἰκείῳ μεριστῷ οὐ δυναμένων αὐτὴν ἀμερίστως δέξασθαι). PICO-G thes al 7,32 Unum metaphysicum dicit priuationem divisibilitatis non actu, sed aptitudine. ALSTED metaphys p.66 Addit enim tantùm enti negationem divisibilitatis, nihil positivum, nullam relationem ad aliud. RIISSENIVS compend p.26 (v. componibilitas).