perlepidus, -a, -um – sehr charmant, witzig, gewandt: – 1) Eigenschaft von Menschen: PICCOLOMINI Chrysis 103 Perlepida est istec tua soror, Pythias. PAVLINVS-A carm 91,128 Quamque coco reddi ceruicem et pectora praeter Perlepidus iussit Vates. BEZA tract theol III p.186 (1580) Sed perlepidus est in primis Harchius iste noster, qui postquam Pontificios ut omnis ordinis Apostolici et veteribus etiam Canonibus constituti, manifestos violatores atque adeò haereticos appellavit, nihilominus successionem Apostolicam in eis agnoscit. ANON capt rel 3,5 Eutrapelus, perlepidus, et quantivis precii Servus. – 2) Eigenschaft von Gespräch, Literatur, v. a. Dichtung: BALBI-G carm 85,4 At nos perlepida procacitate, | Iucundos epigrammaton libellos, | Mollesque hendecasyllabos iocamur. CRINITVS disc 9,4 Celebratur maxime inter Graecorum delitias Anacreontis poëtae carmen ut venustum, elegans et perlepidum. MORLINI nov 10 p.24 Die quadam, quum locus loquendi superesset, amatorie perlepido susurro suae misellae incepit benevolas aures dulci sermocinatione permulcere. JONSSON Island p.24 libet hic referre fabulam perlepidam. al.