alumnulus, -i, m. – der junge Schüler, Schulknabe: TIT De laudibus ... incliti ... Gymnasii litteratorii apud Erphordiam Eobani Hessi Francobergii eiusdem litterariae commanipulationis alumnuli Iuvenis Ephebi Carmen succisivis horis deductum (Erfurt 1507). PONTANVS-Iac flor p.41 (1602) Venisti, bone somnule, | Alis virgineum tuis | Es complexus alumnulum, | Somne, blandule somne. GOTT Solyma ed. Morrish p.298 Adeste, charissimi mei alumnuli, et priusquam in scholam exeatis accipite hoc meum somnium quod pro vobis sollicita somniavi.