bucolus, -i, m.
Rinderhirte: IVNIVS-H ad ed. Manutius-P p.1352 De hoc paulo fusius Aelianus lib. 10. omnigenae historiae: "Daphnis, inquit, Bucolus amasius fuit Mercurii" (gr. 10,18 Δάφνιν τὸν βουκόλον λέγουσιν ... ἐρώμενον ῾Ερμοῦ). VERTUE Sat 71 Audita vox est bucoli forte mihi. MATTHIAE theat p.568 Bucolos, h. e. Boum Pastores in Aegypto acerrimos et callidissimos Romanorum hostes.
Lexicographica: TLL 0 (nur nom. propr.), LSJ
|