bucolus
bucolus, -i, m. – Rinderhirte: IVNIVS-H ad ed. Manutius-P p.1352 De hoc paulo fusius Aelianus lib. 10. omnigenae historiae: "Daphnis, inquit, Bucolus amasius fuit Mercurii" (gr. 10,18 Δάφνιν τὸν βουκόλον λέγουσιν ... ἐρώμενον ῾Ερμοῦ). VERTUE Sat 71 Audita vox est bucoli forte mihi. MATTHIAE theat p.568 Bucolos, h. e. Boum Pastores in Aegypto acerrimos et callidissimos Romanorum hostes.
Lexicographica: TLL 0 (nur nom. propr.), LSJ

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, bucolus, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 28.08.06

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.