quietisticus, -a, -um
quietistisch: LEYDEKKER
hist Ians p.633 quidquid Ecclesia contra Iansenismum et eius sobolem

Quietismum definiat, spiritus Iansenianus et Quietisticus, ubi vult spirabit, frendentibus Iesuitis, Pontificibus, et Ecclesiā universā. MASTRICHT
theol p.1076 Ex Ianssenistico natum suspicantur Quietisticum, à quo

Romanenses plus etiam sibi metuisse quam à Lutheranismo dicuntur.